Nog meer afvalverwerking
Oke, ik geef het toe! Ik zit met mijn milieuvriendelijkheid aan de uiterste kant van een breed spectrum. Ik kan af en toe wat doorslaan en ver over de grens van het redelijke gaan. Ik ben een mens van uitersten, maar als het erop aan komt, kan ik ook openstaan voor een grijzer gebied.
Ik denk nu vooral aan acrylverf en zoals je weet: zodra ik het woord “acryl” hoor, denk ik “plastic”. Natuurlijk is dat zo en we zouden het liever niet dan wel moeten willen gebruiken, maar…. Acrylverf is ook mooi en vooral: makkelijk. Er is goed mee te werken door alle niveau’s op creatief gebied.
Waar olieverf een vette rommel maakt en vaak samen gaat met oplosmiddelen als terpentine en wat bovendien een heel lange droogtijd heeft, gouache heel mooi kan zijn ook in de goedkopere variant plakkaat- of schoolverf, maar bij te dik gebruik gaat brokkelen en waterverf te onvoorspelbaar is, geeft acrylverf de mogelijkheid tot lekker flatsen of juist heel secuur werken en het droogt helder, watervast op met een glansje.
Ja, we moeten naar alternatieven zoeken, maar dat is niet altijd mogelijk, zoals bijvoorbeeld in een verzorgingshuis waar er twee keer per week een schilderactiviteit verzorgd wordt. Een vriendin van mij, ook kunstenares, is daar vrijwilligster en zij vertelde mij over de acrylverf, over wat er weggegooid wordt (restanten verf op kartonnen bordjes en veel vies spoelwater) en over de dunne plastic schorten. Die laatste worden hergebruikt als ze na een sessie nog heel zijn, maar zijn ze kapot, worden ze onherroepelijk in de prullenbak gegooid.
In november, na mijn eigen experiment met het filteren van acrylspoelwater, ben ik op maandagmiddag daar eens langs gegaan om te kijken wat we met het acryl- en plastic afval zouden kunnen doen. De mevrouw die de activiteit begeleid was zelf ook aan het nadenken hoe het afval te reduceren. Ze had al geprobeerd om de overgebleven verf terug te stoppen in de pot, maar dat werkte niet omdat er al zuurstof bij de verf was gekomen en deze dus al ging opdrogen. Harde klodders in je verfpot, dat wil je niet en mensen minder kleurtjes geven was ook weer zo wat. En toen kwam ik, met een bak en een spatel.
Spoelwater, overgebleven verf, gescheurde schorten, kartonnen bordjes, alles is her te gebruiken.
De begeleidster in het verzorgingshuis hoeft zich niet meer bezwaard te voelen over al die verf die weggegooid wordt en ik ben blij dat de mensen in het huis verder kunnen schilderen met acrylverf zonder een al te grote voetafdruk te maken. Als er dan ook nog mooie kunst uit voortkomt, hebben we een win-win-win-situatie.
Nu gaat mijn vriendin ook het spoelwater van de vrijdagclub opvangen, de restanten acrylverf worden in een aparte pot gedaan en de bordjes bewaard, zodat ik deze op de maandag, samen met de “opbrengst” van die middag op kan halen.
Er zal veel acrylkunst van mijn hand komen dit jaar en ik kan in alle eerlijkheid zeggen, dat het allemaal afval is.
