Mijn eerste canvas
Zo, ik heb mijn eerste testcanvasje klaar.
Drie lagen gesso van Gerstaeker later ben ik aan de slag gegaan met de aquarelverf. Zoooo, dat was even andere koek. Het oppervlak was ruw en de verf leek wat pixelachtig op te drogen.
Ik wilde ook gelijk veel te gedetailleerd en alles dichtschilderen.
Poging 1 niet geslaagd, maar ik had dus ergens gelezen dat het vrij makkelijk was om het geschilderde weer van je doek te verwijderen met water, zolang het schilderij nog niet “gesealed” was, oftewel voorzien zou zijn van een “laklaag” (waarover meer in een volgend blog). Dat klopte bijna.
Er bleef wel wat kleur opzitten, maar niet storend en absoluut weer te verbloemen met nog een laagje gesso, nadat ik het canvas een beetje had opgeschuurd.
Ik was reeds overtuigd dat dit zou werken, bijzonder zou zijn en leuk om te doen, dus ik heb een potje transparante watercolor ground gekocht en dat als vijfde laag op het canvas gesmeerd.
En nu wat voorzichtiger te werk, laat het water en de pigmenten hun werk doen.
Een suggestie van een pad in een park is ook een pad in een park. Met aquarelverf is het zo dat je veel in lagen moet werken: eerst de globale kleurvlakken en daarna laag voor laag details aanbrengen waarbij je licht begint en werkt naar het donker. Maar ja, op canvas werkt dat dus heel anders. Iedere keer als ik een nieuwe laag erop aan wil brengen, komt de laag eronder weer tot leven. Het is toch een minder zuigend oppervlakte; de verf blijft er als het ware bovenop liggen.
Toch is het me gelukt om meerdere lagen aan te brengen door iedere keer wat dikkere verf te gebruiken (minder water) en er maar 1x overheen te gaan. Penseelstreek en klaar! Niet meer aankomen tot het droog is.
Er zitten trouwens ook voordelen aan het weer activeren van de onderlaag: als iets je niet bevalt, kan je het zo weer corrigeren.
Ja, dit werkt echt heel anders als aquarelpapier, maar wat is dit gaaf!
Dit ga ik verder uitwerken!