Ik ben geen tekstschrijver
Oh, je bent zoooo creatief! Jij kan alles!”
Ja, zo kan het er uit zien van een afstand, maar creatief zijn speelt zich af op meerdere vlakken. Zo kan je van het een veel meer hebben dan van het andere.
Ik zit bijvoorbeeld nooit zonder ideeën, integendeel. Daarvan zou ik soms wel eens wat minder willen hebben. Als mijn hoofd weer eens overloopt, moet ik altijd aan de Engelse schrijver Terry Pratchett denken. Hij schrijft boeken over een bijzondere wereld: een platte, ronde schijf, staande op vier olifanten die gedragen worden door een reuze schildpad, die zwemt in de ruimte.
Zo! Over fantasy gesproken!
Een citaat uit “De Plaagzusters” van deze schrijver:
“Pure inspiratiedeeltjes hagelen onafgebroken door het heelal. Bij tijd en wijle raakt er eentje een ontvankelijke geest, die vervolgens het DNA uitvindt of de stijlvorm van de fluitsonate of een manier om gloeilampen tweemaal sneller te laten verslijten.
Maar de meeste zijn mis. De meeste lieden gaan door het leven zonder dat ze er ooit door een worden geraakt. Sommige lui boffen nog minder.
Ze krijgen ze allemaal!”
En zo voel ik me vaak, alsof ik een magneet ben voor pure inspiratiedeeltjes.
Er is echter één discipline waar ik echt heel veel moeite voor moet doen, en dat is tekstschrijven. De muziek krijgt vorm, de melodie is duidelijk en dan…. dan gaat die melodie vervolgens dag en nacht in mijn hoofd afspelen en probeer ik de woorden te vinden die erop passen. Ik heb ook een herschrijfbaar noteboek (van steen!) die ik altijd open heb liggen op de bank, zodat ik snel wat kan noteren als ik denk dat ik iets gevonden heb. Vaak wordt het daarna weer doorgestreept (niet uitgevlakt, je weet maar nooit!) en eventueel vervangen door wat anders.
Het komt ook voor dat ik denk iets bedacht te hebben en dat het dan helemaal niet past in het metrum van de muziek. Een lettergreep te veel of juist te weinig, het rijmt toch niet zo lekker als ik dacht of het slaat gewoon helemaal nergens op.
Ik benijd de mensen van het tv-programma “Even tot hier” die in korte tijd (nog geen week) zeer actuele en humoristische teksten schrijven op bestaande muziek. Misschien dat een heel team schrijvers al brainstormend sneller tot succes kan komen, maar dan nog: Tekstschrijven is echt een kunde, een ambacht.
De muziek voor “Dandelions” heeft twee solo’s met tekst. Daar heb ik ruim vier maanden over gedaan om de tekst goed te krijgen. Een maand voor de releasedatum kon ik pas echt gaan oefenen met zingen, wat overigens ook nog niet mee viel: ik had twee jaar niet gezongen! Maar dat is weer een compleet ander verhaal.
Ik roei met de riemen die ik heb en “dichterlijke vrijheid” is een groot goed. Natuurlijk weet ik ook wel dat “sky” niet rijmt op “dandelion”, maar ik vond de ai-klank rijmend genoeg. Ik zal denk ik vaak gebruik maken van deze vrijheid.
Nu Dandelions klaar is, kan ik weer opnieuw beginnen met een nieuw stukje van de nieuwe wereld. De pagina’s zijn schoongeveegd en de lege pagina’s staren mij aan, smekend om weer gevuld te worden met nieuwe tekst. Ik heb al een melodie, die zingt weer aardig rond in mijn hoofd (tot vervelens toe soms), maar een tekst wil nog niet komen.
